اثر مکمل کورکومین و ۸ هفته تمرین استقامتی بر شاخص های آنتی اکسیدانی بافت کبد موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: کورکومین به­عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی در برخی پژوهش ها مورد استفاده قرار گرفته است. از طرفی محدود بودن مطالعات انجام شده در ارتباط با مصرف مکمل کورکومین در ورزش و همچنین با توجه به نقش کبد به عنوان مهم ترین بافت درگیر در استرس اکسیداتیو در ورزشکاران، این پژوهش با هدف بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل کورکومین بر آنتی اکسیدان های سوپر اکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت کبد موش های صحرایی انجام شد. مواد و روش ها: تعداد 30 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به 4 گروه 1) کنترل (6n=) 2) کورکومین (6n=) 3) تمرین استقامتی (9n=) 4) کورکومین – تمرین استقامتی (9n=) تقسیم شدند. به گروه هایی که از مکمل کورکومین استفاده کردند، کورکومین را به مقدار 30 میلی‏گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت 3 روز در هفته و مجموعاً 8 هفته دریافت نمودند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان بدون شیب بود که به مدت 8 هفته، هر هفته 5 جلسه با سرعت 35-10متر در دقیقه و به مدت 70-30 دقیقه اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه بافت کبد موش ها جهت اندازه گیری آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز ، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس دو طرفه و با 05/0α≤ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها : 8 هفته مصرف کورکومین موجب افزایش معناداری در میزان آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه کورکومین(003/0p